HFD ) HYPERFOCAL DISTANCE )

فوكوس دوربين شما در HFD متضمن بيشترين وضوح از فاصله نصف HFD - نسبت به دوربين - تا بي نهايت مي باشد . HFD بطور خاص در عكاسي طبيعت بسيار مفيد مي باشد ، درك صحيح آن مي تواند با بكارگيري بيشترين عمق ميدان سبب بوجود آمدن بيشترين وضوح در سرتاسر تصوير شود ؛ كه نهايتا منجر به بوجود آمدن يك نمونه چاپي با ارائه جزئيات دقيق از آن تصوير مي شود . دانستن آن براي يك فاصله كانوني و ديافراگم معين مستلزم مهارت بالايي مي باشد ؛ در اين بخش به چگونگي محاسبه HFD خواهيم پرداخت ، و يك سري تصورات نادرست را بازگو و از ذهن پاك مي كنيم ، نهايتا جدولي براي محاسبه HFD ارائه مي كنيم . من بكارگيري اين اعداد را توصيه نمي كنم ، ولي آنرا بعنوان يك نقطه مرجع پيشنهاد مي كنم .
توجه كنيد كه كلمات فقط در تصوير سمت راست در تمامي فواصل خوانا مي باشند . با قرار دادن نقطه فوكوس در جائي ميان حداقل و حداكثر فاصله موضوعات در تصوير مي تواند رويهمرفته منجر به بوجود آمدن وضوح نسبي در سرتاسر تصوير شود ، هرچند اين فاصله صرفا نيمه راه (وسط) بين حداقل و حداكثر فاصله موضوعات واقع در تصوير نمي باشد . HFD مفهومي مشابه همين و با اين تفاوت كه در اينجا وضوح از ميانه اين فاصله تا بي نهايت مي باشد ، را دارا مي باشد ، ولي مقدار نرمي نشان داده شده در تصوير فوق در مورد HFD قابل قبول نمي باشد .

محل قرار گرفتن HFD

HFD بهينه چه فاصله اي مي باشد ؟ HFD به فاصله كانوني كه حداكثر COC قابل قبول را در فاصله بي نهايت تعيين مي كند ، اطلاق مي گردد . اگر شخص بخواهد در فاصله اي نزديك تر از اين - حتي بمقدار ناچيز - فوكوس نمايد ، موضوعات واقع در فواصل دورتر از HFD ديگر در عمق ميدان قرار نخواهند گرفت . از طرف ديگر اين واقعيت وجود دارد كه اگر شخص روي فواصل خيل دور (بي نهايت) فوكوس نمايد ، نزديكترين فواصليكه هنوز در عمق ميدان قرار داشته باشند نيز HFD مي باشند .
اقدامات پيشگيرانه
اما مشكلي كه در مورد HFD وجود دارد اين است كه موضوعات واقع در دورتر از پس زمينه تصوير (واقع در بي نزمينه ()ه موضوعات واقع در هايت) ، خارج از نهايت عمق ميدان واقع مي شوند . بنابراين اين اشيا با توجه به تعريفي كه براي وضوح قابل قبول وجود دارد ، يح قابل قبول وجود داردك مشكل بحساب مي آيد . و باتوجه به اينكه اكثر مردم 3/1 مقدار COC كه كارخانه سازنده لنز ارائه ميدهد را بكار مي گيرند ، اين مسال جزئيات را بطور جدي به خطر مي اندازد . وضوح براي تصاوير ي از طبيعت كه داراي پس زمينه سنگين مي باشند ، بسيار حائز اهميت مي باشد .
وضوح مي تواند ابزار مناسبي براي تاكيد روي يك موضوع از تصوير باشد ، اما استفاده از HFD با چشماني بسته مي تواند باعث عدم وجود وضوح در نواحي از تصوير كه به وضوح بيشتري نسبت به ساير نواحي مورد نياز است ، شود . يك پيش زمينه با جزئيات و ريزه كاري هاي زياد ، ممكن است نسبت به پس زمينه محو نيازمند وضوح بيشتري باشد . از طرف ديگر بطور طبيعي يك پيش زمينه با جزئيات بالا مي تواند زمينه ساز فدا شدن جزئيات پس زمينه بشود . در نهايت اينكه دربرخي از تصاوير (مثل تصاوير پرتره) عمق ميدان كم بهترين كارايي را دارا مي باشند ، چون سبب بوجود آمدن تفكيك بين موضوع و پس زمينه مي شود .
در زمان عكاسي بدون استفاده از سه پايه ، مجبوريم طوري عمل كنيم تا بيشترين وضوح (بعلت محدوديت در استفاده از ديافراگم و سرعت شاتر) را بدست بياوريم . اين وضعيت هميشه براي ارائه قضاوتي سريع و HFD ، بهترين انتخاب نمي باشد .

يك حساب سرانگشتي (تخمين) براي مناظر داراي بي نهايت
اگر تمام اجزاي تصوير در راستاي افق ادامه پيدا نكند يا اينكه در نزديكي هاي پيش زمينه خالي باشد ، چه چيزي اتفاق مي افتد ؟ اگرچه در اين وضعيت HFD ديگر كاربردي ندارد ، اما يك فاصله فوكوس بهينه بين پيش زمينه و پس زمينه تعيين مي شود .

بكار گرفتن قاعده كلي (تخمين) 3/1 راه چشم انداز موجود در تصوير ، جهت دستيابي به حداكثر وضوح در سرتاسر تصوير مي تواند كاربرد زيادي داشته باشد . البته من بكارگيري اين قاعده را كه بنظر من بندرت فاصله فوكوس بهينه را تعيين مي نمايد، را به شما توصيه نمي كنم ؛ چونكه در عمل اين وضعيت به عوامل متعددي نظير فاصله موضوع ، گشودگي ديافراگم و فاصله كانوني لنز بستگي خواهد داشت . در برابر ايراد عمق ميدان راه حل 2/1 focal plane (صفحه اي كه در فاصله كانوني عمود بر لنز واقع شود) براي حداقل فاصله فوكوس وجود دارد ، و زماني كه فاصله فوكوس به HFD برسد ، اين مقدار در همه جهات به عدد صفر كاهش مي يابد . قاعده كلي 3/1 صرفا در فاصله اي ميان اين دو صحيح مي باشد ،نه هيچ جاي ديگر . براي محاسبه محل دقيق فوكوس بهينه ، از محاسبه كننده عمق ميدانبهره بگيريد . و مطمئن شويدكه نزديك ترين و دورترين فواصل براي وضوح قابل قبول در چشم انداز شما واقع شده باشد .
كار عملي
HPD براي مواردي كه موضوع اصلي تصوير در چشم انداز آن گسترده شده باشد و ضرورتي براي وضوح بيشتر ناحيه اي خاص از تصوير نسبت به ساير نواحي آن وجود نداشته باشد ، بهترين كارايي را دارا خواهد بود . با اينحال من بكارگيري آنرا براي رسيدن به وضوح قابل قبول در موارد جدي تر ، يا اندكي فوكوس بيشتر از آنچه كه شما براي وضوح بيشتر در پس زمينه آنرا تعيين مي كنيد ، توصيه مي كنم . فوكوس دستي از نشانگر فاصله (فاصله سنج) در لنزتان ، يا از ليست فواصل مندرج در صفحه LCD دوربين ديجيتال جيبي (اگر نشان دهد) ، استفاده مي كند .
شما مي توانيد وضوح قابل قبول را محاسبه نمائيد ، با توجه به اينكه كيفيت تصوير از لحاظ نرمي بافت آن (softness) در نمونه چاپي با قطع و فاصله مشاهده از تصوير معين ، براي شخصي با كيفيت ديداري 20/20 نيز قابل ادراك نباشد . فقط با تغيير پارامترهاي بينايي نسبت به مقادير اوليه شان مي توان ازجدول HPD مقدار آنرا استخراج نمود . اين كار مستلزم بكارگيري ديافراگم بازتر و/يا فوكوس دورتر بمنظور دستيابي به ميزان عمق ميدان بي نهايت مي باشد .
استفاده از ديافراگم باز بيش از حد بعلت بوجود آمدن پديده انكسار مي تواند منجر به بروز نتيجه معكوس شود . اين نرم شدن تصوير صرفنظر از محل قرارگيري موضوع نسبت به ميزان عمق ميدان ، مي تواند موجب افت شديد مقدار بيشترين وضوح در focal plane شود .اين مساله در دوربين هاي 35 ميليمتري و دوربين هاي SLR مشابه آن براي ديافراگم هاي بيشتر از f/16 ، قابل توجه مي باشد . براي دوربين هاي ديجيتال جيبي از آنجائيكه اغلب محدوديت ديافراگم در حداكثر يا كمتر از f/8.0 وجود دارد ، اين نگراني بي مورد خواهد بود .

 

منابع : http://www.cambridgeincolour.com/tutorials/hyperfocal-distance.htm
ترجمه : جابر يزدانخواه كناري